Soyun, soyun lütfen ve çürümekte olan kabuğundan arın. Kendi kendime konuştuklarım içinde en sevdiğim repliktir bu. Tenime çarşaf gerilmiş sanki ve yüzümün arkasında bir yüz daha var sıyrılabilsem suretimin nevresiminden ah. Anlaşılsın istiyorum artık; kısık sesle etmiş olduğum tüm dualar, tanrıdan utandığım için değil, insanlıktan biraz daha uzaklaşmak için. İçimdeki şeytanı seslendiriyorum bazı cumalar ikindiden […]
↧